วันที่มืงมาบอกลา ด้วยการมานั้งทา กูบอกเลยว่าไม่เคยจะเห็นค่าสวะชั้นต่ำแบบพวกขี้ค่า เบี้ยอย่างมืงไม่ออกหน้า ถ้าขุนไม่สั่งมืงคงบ้า ชีวิตพวกมืงมันไร้ค่า ถ้าขุนหัวขาดมืงแค่ไปเป็นทาส เพราะพวกมืงเดินเป็นขบวนชีวิตมืงพวกมืงมันคงจะแปลปวนถ้าขากขุนตายไปมืงคงจะคร่ำควน เลิกพร้ามได้แล้วอุบาทไอขี้ค่า ชีวิตกูโครตจะแตกต่างเพราะหมาเอาเคยเอากูเป็นแบบอย่างสิ่งที่มันพลาดกูเรียกว่าอาจาร เพราะความคิดกูสวยงามกว่าพวกตลาดล่าง ชีวิตกูโครตจะดีเลิกฟังคำคนที่ชอบนินทา แล้วสิ่งที่กูกำลังมาตามหาไม่ต้องมาต้องเสือกไอพวกชาติหมา แล้วกูหนะรู้สิ่งทำผิดเพราะเอาพวกมืงมาเป็นแบบอย่างพวกมืงเลยทำให้กูตาสว่างเลิกฟังเสียงด่าเพราะมันคงอิจฉาอะ ตอนที่กูพลาดพวกมืงคอยเหยียบย้ำทำความความรู้สึกให้กูจะเป็นบ้า แต่ตอนนี้กูตื่นมาพร้อมความกล้า ที่ด่ากูว่าโง่ กูคงจะไม่สวน ตอนที่มืงพลาดมืงระวังตัวไว้กูจะไม่เหยี่ยบย้ำให้มืงเสียน้ำใจแต่มืงควรระวังไอพวกควายๆที่มันคอยเหยี่ยดหยามแม้มืงเป็นเพื่อนตาย มืงอย่าคิดว่ามืงเฟี้ยวถ้าเยี่ยวมืงเป็นสีม่วง