Defterim ve kalemim. Yazmaktan nasır tutmuş ellerim. Ben yürürüm bu yollarda, önüme çıkanı deler geçerim. Bu zorluklarla boğuşuyorsam, bilin bakalım kim için? Önemi yok, sonuçta bu hatayı yapan benim. Sorunlar artar, yorulurum, yere düşerim. Lakin yılmam, kalkar yoluma devam ederim. Beni yıldıramaz hiç biri, bu sayede büyür, gelişirim. Tüm iş bittiğinde ben yine derdi verene şükrederim. Durma, sokağa çık. Al asıl eğitim. Sokakta aç çocuk, öksüz veya yetim. Başta ya da sonda, hepsinin eline verip geçerim. Beni durduramaz hiç biri, tek tek elerim. Narsist bir psikopatım, ben en iyisiyim. Bu ölümlü vücudun neyi hak ettiğini en iyi ben bilirim. Bu pis sokaklardan çıkmış olabilirim lakin, hâla kalbin kadar kirli değilim. Sabah 7'ye alarmları kurun, ve kalkın. Ucube hayatlarınıza her sabah bu saatte başlayın. Hepiniz için aynı dün, bugün, yarın. Toplandığınız o park ortamında birbirinize kayın. Sonra da hiç bir şey olmamış gibi birbirinizin yüzüne gülüp, kıkırdayın. Güzel gözükmek için falan hiç uğraşıp kendinizi yormayın. Her biriniz ayrı ayrı vasatsınız, bunu artık anlayın. Sakın bir sokak arasında falan karşıma çıkmayın. Eğer olur da çıkarsanız hemen götü kollayın. Aksi takdirde olacaklardan ben sorumlu değilim. Ya arkanıza bakmadan kaçın, ya da kusuruma bakmayın.