Noldu? Yalnızsın dimi? Zamana üfle ki yanmasın dilin Kuyuya taş attı deli bari kanmasa biri Benim bi hayat hikayem var tam masal gibi Herşeyin var bi yolu.. Zaten aldığın nefes bile sona varmıyomu? Bi gün düzelir herşey düzelir dünya sanmıyorum Yarınımı zaman denen salıncakta sallıyorum Doldurmam gereken beyaz bi sayfa var İçimi ısıtmıyo güneş ısıtamaz ay falan Eğer her baktığında mutsuzsa aynalar Dileklerin gerçekleşmez bütün yıldızlar kaysada Sımsıkı sarılmak istiyorum bulutlara Söyle bir biz miyiz onca rengin arasında soluk kalan El salladım huzura ve nice umutlara Bi çocuk düşün alevler arasında soluklanan Dilimin bekaretini bozdum Zifir kokan perdem aydınlığa bozgun Toprak hislerimi alıp götürdü bu bir soygun Yumruğumu sıkıp gökyüzünün kapısına vurdum Hala kalbimde saz çalar ateş böcekleri Adım gibi eminim ki ruhun bu şehirden göç etmedi Tutar mı bu saatten sonra abiliğim Bir ömür eksik bide gözlerin maviliği