چِشا رو به اَبراس تووی عمقم خودِ غواص نوکِ پا سر بالا دست باز سلامتی هر کسی تنهاست [ورس یک – شایع] دنبال اسم در کردن لا دستا یارو کار خفنش اینه دیشبو تووی پاسگاه بود میگن شایع داره توو صداش دارو اِرادتِ یه شهر باهامه چراغ خاموش نه عکسِ توو بنز داره حاجیت نه اگه جایی یه گنده ای باشه لایِ پاشیم شناسِ شهر نیستم با پلاک وارداتی صِدام معروفه عِین صدای آژیر یه سری کِی وقت کردن لاشی شَن اِنقد کِی وقت کردن استادِ نقاشی شَن اِنقد حاجی ملت خبر دارن اَ تایم شاشیدنتم اما من روو ام و مرامِ خاکی مَنشَم رفیقیم با این بیکِ رو میز یه مردِ غیر معمولی دارم زیرِ بولیز هرز اَ چند گاه میُفتم گیر پلیس و میاد دَمِ درِ خونه فیشِ توبیخ تنها راهش این بود بشم مث همه بگم هِی چشم و یه بله ، یه پَپِه ی کَره اما سایز احترامِ من منطقِ منه آزاده هر کدوم شما هر حرفی بزنه اما ببین می ارزه بازنشسته شین یه کاری کنم توو جَوونی شکسته شین میخوای نگات کنن بیا پیشم بشین بغل دست شیر [کروس – مهراد هیدن] چِشا رو به اَبراس ، هر هفت چاکراهِ من باز تووی عمقم خودِ غواص ، رسیدم به یه حالِ طناز نوکِ پا سر بالا دست باز ، سلامتی هر کسی تنهاست منتظرم تا فقط سیل بیاد بارون ، کاش بزنه سیل بیاد آمین [ورس دو – مهراد هیدن] پُر رو قرنیه مشکی قُلدُر چارشونه کِشتی گاز میدم زیگزاگی عشقی مونتِ کریستو (Monte-Cristo) جِی زی (Jay-Z) قفلم ، بختک ، اخبار ، هشتگ اخلاق خاصه و هِرسی غُدم و لجباز سِرسی نرمه بالشتم پشمک صبح شد اُملت و سنگک تعارف ندارم مرسی کُک دوس ندارم پِپسی مو بلند هیکل تارزان دنبالِ شَرَم و داستان لات نیستم ولی هفت خط شهر رو هواس با یه فندک من موشکام مریخ میشینن این دو* صورتیام تِتریس میچینن اینا قَر و قاطی انقد زدن تَوهُم شدن خودشونو اِلویس (الویس پرسلی) میبینن اینا صداهاشون لالایی برا گوشه نازک و لطیفِ عینِهو گوگوشه شبا نیستن وایمیسن طلوع شِه تخم ندارن اینا مرغاشون خروسه