میرسه عمرم ته میترکه بغضم نه اشکی نیس تو چشمام ولی حسم خرابه بازم اه درک نمیکنم این قصَرو داستان پر گره پر تعلیقه نقش مکمل حسش بهم عوض میشه تو یه دقیقه میکشونه منو هرجایی پشتش با نگاش غرورو سرپایی کشتش دادم بهش هرچی که لازم داشت تا بشه باعث رشدش یاد دادم که قدر بدونه چونکه عمرا نمیاد مفت حسی گفتم بش دوست دارم با یه لبخند سرد گفت مرسی مینویسم میدونم نمیخونه دوسش دارم میدونم نمیدونه آدمی که یواشکی دوس داری، واست تاابد میدونم نمیمونه از چشمام میدونم میخونه دوسش دارم میدونم میدونه خودش که نه، ولی عقش تا ابد تو دلم‌ میدونم میمونه من پیگیر و بد وابسته اون از من انگار خسته من فرگانس حس نابم و اون شبکه چهار سیگنالا بسته من اکتیو و شیطون جامپی اون سرد و بی‌احساس و گرامپی من داغم و روشنم آتیشی اون خاموش و سرده، لامپی من از دور دوسش دارم اون نزدیک بهم به بی‌تفاوت و یخه من بادبادکم و اون آسمونی که وجودم تو دلش بنده یه نخه مث یه آدم تو گذشتم که انگار سالهاست اونو میشناسم یه جوری که اگه صپبار زیر پاش له شم پا میشم و میخوامش بازم مینویسم میدونم نمیخونه دوسش دارم میدونم نمیدونه آدمی که یواشکی دوس داری، واست تاابد میدونم نمیمونه از چشمام میدونم میخونه دوسش دارم میدونم میدونه خودش که نه، ولی عقش تا ابد تو دلم‌ میدونم میمونه