شب که میشه : تو توی تخت خواب ستاره ها رو میشماری یکی دیگه پولهاشو یکی از ترس نفس هاشو یکی از درد نعره هاشو یکی از کمبود عقده هاشو یکی از ضعف خواسته هاشو یکی از سقف داشتن ارزوهاشو توی همین شب : یکی واسه شادی هاش مهمونی می گیره عزیز ترین کس هاش رو دعوت می کنه یکی ولسه غم بیماری عزیز ترین کسی که داره و غروری که جلوی این دل لعنتیش وای میسته مجبور میشه بی صدا گریه کنه اشک بریزه و دم ش گرم که باعث میشه فکر کنم هنوز میشه توی دنیا آدم هایی رو مرد خطاب کرد یکی درگیر توهم رابطه خیالی ایه که طرف مقابلش خیلی وقته رفته یکی توی رابطه داره جمع کنه تا بره و با یه خداحافظی روی همه چی درپوش بزاره یکی توی دنیای بسته خودش آرامش داره یکی دنیا رو داره و توی ذهن خودش بی قراری می کنه یکی هنوز داره تا نیمه شب کار می کنه بر میگرده خونه خسته خسته هنوز دستش خالیه یکی دیگه هنوز توی عمرش یبار تا سر کوچه شون نرفته خرید و برگرده هر ماه ماشین عوض می کنه گوشی عوض می کنه هرروز یه رنگ می پوشه یکی دیگه جا نداره بخوابه یکی دیگه خواب نداره یکی دیگم زندگی نداره توی همه این لحظه ها هم n نفر مردن چند برابر همین تعدادی که مردن به دنیا اومدن هیچکس هم براش مهم نیست تو کدوم حسو داری تجربه می کنی تو توی کدوم مرحله از زندگیت گیر افتادی یا اصلا زندگی ای داری که بخوای بهش فکر کنی اره دنیا نامرد نیست آدم ها هم نامرد نیستن فقط آدم ها واسه هم ساخته نشدن آدم ها ساخته شدن که با هم زندگی کنن و با هم بسازن ولی با هم نساختن روی هم دیگه ساختن هر کی روی بقیه ساخت و بقیه رو سوزاند زندگی کرد هر کی هم نساخت سوخت و تلف شد هر کی هم داشت می ساخت و خواست خوب باشه سرش کلاه رفت خوب بودن خوبه ها ولی ضروری نیست