Hayat elde ettiğimin somutudur Bedenim içimde saklı soyutumdur Kendimle boğuştuğum sessizliğimdir Yanmayan gönlümün acısı külümdür Sandığının aksine peyderpeydir Adını sakladığım gizli öznemdir Gizliden gizliye öfkemin sesidir Yalnızlığına haykırdığım nadidedir Yüreğinin tavanında sakladığın egon Fayda etmeyecek bir balon Bir süre sonra gökyüzümde bom Yazdıklarımsa birer atom bom bom Sessizlik elimde en büyük koz toz Ben bu yolda elimde balyoz Sense karışık bi yapboz İçin dışına iğrenç bi salyangoz İçim ise Sensizliğe kırılmış kavanoz Toplasan düzelmez bir dağınıklık Teşbih sanatında kalbim inan kırık Gözlerinde bulduğum yarının yok oluşu İçimde sakladığım umutlarımın bitişi Umut diye diye sabrın bitişi Giden zamanın birden bire yok oluşu Oksijen olduğunu bilip de nefes alamamak gibisin Yol olduğunu bilip de koşamamak gibisin Mecalim varda yokmuş gibisin Ortada gri ben değil sen idin Bense bu virane yolda sana beyaz iken Oysaki beyazı griye çeviren loş da sen idin Şımartılmış bir aşk vardı, doğru ben yaptım. Elimle! kendi gönül mezarımı kazmışım. Yalnızlığa resmen temel atmışım ,sense bilerek yittin düştüm. Derdime dert olmuşum, dermanı yok etmişim . Aklımı sende bırakmışım anılarımla yalnız başıma...