تو ، تو این اتاقی یا این اتاق تو ذهن من من اشتباه کردم ولی کسی نکرده این اشتباه رو مثل من روزا سکوت کردم که بشنوم صدای شهرو شبا رو سکوت کرد شهر که بشنوه صدای منو رو یک صدای زنده تر حالا این منم چیزی که هستم جدا از من نیست نوشتن و خوندنم اتفاقا یادم نمیاد که شب بود یا که صبح بود دلم پر بود یادم نیست حالم چطور بود پای چشم سیاه به رنگ نصفه شب تو دلم آفتاب سر ظهر بود سرم پایین بود با این بود خطرم خودکارم هم بازیم بود صدای یه آدمی رو می شنیدم ولی برگشتم و دیدم کسی پشتم نیست لعنتی کسی نیست تو توهمی هرچند که توهمم خیلی چیز بدی نیست باز صدام کرد من یکم جا خوردم مغزم دستور داد به پلکم پس چشام وا شد بعد برگشتم رو به خیابون پاهام سر و شل شد ترس تو چشام بود جرات تو دستم که یکی یهو گفت