اینجام پر از حرف پر از متن پر از خشم ولی گذاشتم کنار بیام بگمو برم من یه مردم از کوه دردم ولی تنها دیگه مردم نمیتومم باشم هر جا بین مردم بین افراد دورو برم بودن نمیدونستم کجام حالمو کی خوب کرد ک الان اینجام پا برجا دلم واسه مادر واسه خواهرم تنگ شده حتی ی لحظم نمیتونم از فکرشون برنم بیرون برم ب فک خودم باشم نمیشه نمیشه نمیشه هرچی سن میره بالاتر حرفات سنگین تر میشه مثه گوله سنگ شاید تو نفهمی چی میگم ولی خیلیا هستن با همین حرفام خاطره دارن نوشته هامو مینویسم که بفهمی چی میگم چی میگم! حس کن و وابستش شو چون دیگه خاطره هایی ک گذشته دیگه بر نمیگرده زندگیم طوری شدع که دیگه خودمم نمیتونم به خودم اعتماد کنم و بشینم با خودم صحبت کنم و در دلای خودمو تو دلم زمزمه کنم و فقط میخوام یکی بهم اعتماد کنع و در دلای خودمو بهش بگم....