ازین بالا ،من میشم خیره به شهر ... خیره به درد ... خیره به فقر .... همش حرفای پوچ ... همش وعده وعید و فردای خوب ... بسه بکوب ..‌‌. بگو درباره اون که نداشت یه لقمه نون .... بسه بکوب بگو از دردای اون که نداشت آزادی .... که نداشت فردایی .... که نداره حتی پول واسه کاری