دنبال چی ان آدما دورم شعرام انقد بالان لا فضا گُمن میریزم چون اَ عادتا پُرم من باورُ کشتم با اهنگا خودم بی اعتماد به قبیله لاشم yu مث من چشات ندیده داشم تو رپ نوه نتیجه نبیره هاشم با منن انگا من نویدِ بادم شعرام چایی سبز خودم سفیدم قلمم قرمزه خودرن یه تیر از خشابم ک پره کلمسسس آ دیدن که پُره کلم اسرار من از ابیات کشتی ساختم دقدقه رو کش میدادم آشنایی بام بی اشتیاقم ولی کارمو با حس میکارم اخیرا شدم لجزُ نچسب شده پره حرف خفه شدنم چرا چون به حق فکشو زدم حس نکردم مکشو اصن حس نکردم مکشو اصن