ชีวิตกูเริ่มมาจาก 0 123456และก็78 กูไม่ก้าวกระโดดไอ้สัส เดี๋ยวตกลงมาเจ็บ ล้มบ้างลุกบ้าง แต่กูไม่คิดที่จะเข็ด เดินทางที่คนอื่นมอบให้ แม่งเหมือนควายโดนจูงจมูก อย่าคิดไปเองว่าแม่งใช่เว่ย ลองคิดกลั่นกรอง ไตร่ตรอง พึงพินิจ คิดคำนึง ถึงกระบวนการ ความน่าจะเป็นของความจริง กับสิ่งที่ต้องเจอ มันไม่มีแบบแผน มีทางแยกเป็นหลายแสน แหงนมองดูถนน คนแม่งเดินกันเป็นร้อย ต่างคนต่างมีความฝัน ความคิด ปิดผนึกในปัดเจดส่วนบุคคล บางคนแม่งดิ้นรนกับสิ่งที่เกินตัว เพื่อความสุขในชั่วคืน พอตื่นมาก็มืดมัว เจอความทุกข์แม่งถาโถม สะสม หมักหมม จนต้องมุดตัวอยู่ตามมุมของห้องโถง มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องใช้ชีวิตแบบอัปโชค เจอแต่คนเหี้ยๆรอบตัวทั้งนั้นแม่งเหมือนกับเชื้อโรค แม่งเห็นแก่ตัวไอ้สัส มึงต้องเจอแบบไม่ต้องเสี่ยงโชค ก้มหน้าผจญกรรม นี่แหละคือสิ่งที่มึงต้องเผชิญโชค อย่ามัวลุ่มหลงกับยศถาและความโลภ อย่าเทียวยึดติดกับวัตถุนิยมจนลืมโลก อย่าเที่ยวไปเหยียดคนอื่นเดี๋ยวเจอกูตบให้หน้าโยก คิดดีทำดีซะบ้าง นี่แหละสิ่งจรรโลงโลก ความหวังที่คนอื่นมอบให้ แม่งแค่การกระทำที่ขายฝัน อย่าคิดไปเองว่าแม่งใช่เว่ย เดินตามฝันตัวเอง คิดแล้วต้องทำ ไม่ต้องรีไม่ต้องรอ สบโอกาสต้องรีบคว้า เดินด้วยตีนตัวเองแม่งสนุกถึงมีสดุดมีเจ็บและมีจุก แต่สักวันจะทำให้มึงเป็นรุ่นใหญ่เว่ย อยากจะสู้ หรือจะถอย อยากจะหรอย หรือจะผุด อยากจะสุด หรือจะหมอย อยากจะจ๋อย หรือจะหลุด อยากจะตุ๊ด หรือจะขุด อยากจะดับ หรือจะเกิด อยากจะเปิด หรือจะสับ อยากจะจับ หรือจะจบ อยากจะสัตย์ หรือจะปด อคติ หรือ สดับ อยากจะCry หรือจะอุด อยากจะอด หรือจะอิ่ม อยากจะFlow หรือจะFlip อยากจะWimp หรือจะTrue อยากจะOld หรือ จะNew ไอ้สัสโตแล้ว จะกูหรือมึง เลือกเอาเอง