Yazamamak nedir bilirmisin  oksijen kalemken ? Sen olduğun yerde mutlu ol seyrediyorum kalemden , Her sabah sen doğar her akşam sen batarsın. Ne cahil insansın ulan hayatın kararsın. Gökkuşağından  dışlanmış  siyah  kadar öfkeliyim ! Ama bi işim var önce aşkımızı örmeliyim, Siyaha beyaz düşünce gökyüzü olur bilirmisin? Beni o gökkuşağından dışlayan renkler kadar kibirlisin. Siyaha beyaz düşünce şiir olur bilirmisin Seni hatırlamak için kaleme kağıda girişmişim Beyaza en yakın olandır kulların en kedersizi Beni tercüme edemez sana kulların en edeplisi Kapalı bir kutunun içine hapsedilmiş yıldızlar, Seni çektim aldım içlerinden cımbızla. Gökyüzü Soluk kaldı bi o kadar da ışıksız. Beni böyle bir ikilemde bırakman yakışıksız. Yazmak istemiyorum fakat doldu seninle ömrüm, Yazmak istemiyorum fakat her satır bi sonrakine öncü, Acıyı sevmiyorum fakat damak tadım böyle. Sevmiyorsan beni bunu açıkça söyle. Arada bana küfret günahı benim, Bir gün ahı seni bulur. beni bilen bilir. Ne sağa sola dönmüyor dümenim, İçinde boğuluyorum bir sürahi selin. Güneş hiçbir zaman gökyüzüne bu kadar yakışmamışdı, Neden  bu kadar ağır geldin ben daha alışmamıştım. Nefretim ve umudum  hiç bir zaman barışmadı, Seninle  benim yolumda hiçbir zaman  çakışmadı. Üzgünüm ben iyice ben olmaktan çıktım artık. Seni ben gibi sevmiyorum canım buna sıkkın, Sana yazdığım tüm şiirleri gardolabıma tıktım, Bana huzur veren tek kadın alakamdan bıkkın. Gel gece olsun güneş yerin dibine batsın Sen ecel oldun böyleyken yaşamak tatsız. Gel çöllerden okyanuslara dönsün bahtım. Gel ihtişamlı görünsün gönlümün tahtı. Eline ne geçti ki sevgimi  hiçe sayarak ve Az evvel deşarj oldum kulaklığımı takarak Ne kazandın her gece cehalete batarak. Ki belaltı büyüyor birtek göğüslerine bakarak.