DK-RK

6 years ago

Κοιτώ τον Μήτσο μέσα από την χαραμάδα Προσπαθεί με λίγο φως και ένα χαρτί να βρει Την ριμα την ριμάδα Φωτιά στις νύχτες του με μια δόση αφηριμαδας Παραδίδει το πνεύμα του προσφορά προς τον Καιάδα Μα πως να καταλάβουν οι άνθρωποι αυτοί αλληγορίες Βιάζονται όλοι να αποποιησουν τις ευθύνες Και δίνουνε στους άλλους εύθυμες κατηγορίες Και το βαρέθηκα, παίζει μια λούπα μες σε νεκρική σιγή Έχω το χάρισμα, το τέχνασμα να βγάζω εικόνες από λέξεις στο χαρτί Τα γράφω για εμένα να τα ακούω και μου αρκεί. Έχω μια μούσα να με εξαπατει Να μου λέει ότι θέλει να ακούσει το αυτί Να με κάνει να γράφω ότι θέλει να πει.. Το πήρα πρέφα μα άργησα πολύ Γαμω την τύχη μου η ζημιά έχει γίνει Νιώθω κάθε μέρα που περνάει και πιο μόνος Με μια τέχνη να μου ρουφάει την ψυχή.. Αυτή είναι η πραγματικότητα ενός μικρού παιδιού Οπου τα πάθη του σε κανέναν δεν έχει πει Αλλά αυτά τα σκατα που κουβαλά μες το κεφάλι Κανείς δεν έχει δει Θέλει να προλάβει να τα πει μα είναι αργά Το χάος τον τράβα, τον προσελκύει.. Άνοιξαν οι ουρανοί, χάθηκε, Η γη πήγε να τον καταπιεί Να την πρόλαβε το σκοτάδι Δες προσεκτικά μεσα του και θα με δεις Να σε κοιτώ και περιμένοντας το χάδι σου Χάνομαι και παίζω στις σκιές απλά να μην με βρεις Αντέχω την πίεση μα μόνο της βροχής Αυτά από εμένα, να πηγαίνεις μπορείς...