Bataklıkta doğduk, buldu bi yolunu İki ayağımızın üstünde durduk Düşünce bizi kaldıran insanlar vardı Onların hepsi sırtımızdan bıçakladı Güneşte çıkar bahçede oynardık Şimdi güneşten korkmaya başladık Kimseye güven kalmadı artık Sırtımdan bıçakları yavaşça aldık Mürekkebim yetmezdi kağıda Yeni kelimeler bulduğumda Pencereler küsüyordu bana Güvenecek insan kalmayınca Huzur bulmaya çıkınca Patlıyordum filmin sonunda Güvenecek insan yoktu fakat Güvenecek insan boktu aga Kağıt kalem yeterdi bana Hayatımı döktüğüm bu kağıda Mürekkebim yetmezdi kağıda Yeni kelimeler bulduğumda