yes คนเราแมร่ง พอถึงเวลา ก็ไม่เคยคิดถึงพวกพ้อง เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เอาเป็นมาตรฐาน เหมือนศูนย์กลางจักรวาล พอโวยวาย ก็ไม่เคยนึกถึงการกระทำของตัวเอง เอาแต่โทษ คนข้างล่าง -- อย่างแรกเรื่อง ที่อยากจะบอกล่าว ไปฟังใครเขามา ทำไมไม่ถาม อย่าว่าละ ตกข่าว เลือกจะเชื่อ ผมไม่ได้ว่า แต่เอาไปเอามา ทำไมเป็นผม ที่โดนยัดเยียดให้ เป็น ในสิ่ง ที่คุณแมร่งกล่าวหา บอกว่าผมผิด คิดลบ คิดต่างๆ นาๆ คุณได้มอง ได้ถามผมบ้างไหม ว่าผมเจออะไร ทำไมผมคิดเรื่องต่างๆ ออกมา -- มีคำกล่าว ถึงเรื่องคนใจบอด มองแค่ความผิด ทีเรื่องดีๆ แมร่งเสือกมองไม่ออก ผมน่ะโครต ที่จะเปิดใจ พอจะทำอะไร ก็เสนอตัว แมร่งรีบช่วยตลอด แต่นั้นมัน น่ะเป็นเมื่อก่อน ตอนที่อะไรก็ดี มีพี่มีน้อง แมร่งก็ออกไปก่อน แต่นี้มัน ชักจะไปใหญ่ ไม่ว่าเหี้ยอะไร ก็ดันเป็นกุ แมร่งที่ออกไปก่อน -- ลองหันหน้า มาคุยกันดูไหม ทิ้งพวกศักดินา อำนาจ แนะเอาวางไว้ก่อน อยากให้ลอง มาทำเหมือนในอดีต ที่ตอนทำอะไร ก็ทำด้วยใจ แมร่งไม่ใช่มาบีบ อย่าผลักดัน หน้าที่ มาทางเดียว บางทีต้นหน ก็เป็นกัปตัน ในวันน้ำเชี่ยว พอระบาย ทำเป็นซีเรียสเชียว กลัวมีคนรู้เหรอ ว่าที่มึงสั่ง แมร่งคือ คนๆเดียว...