Κάτι χάθηκε στο χρόνο και θυμάσαι κάτι προσπαθείς να βρεις αλλά φοβασαι κάθε μέρα που περνά όλα τα λαθη προσπερνάς καινούρια μέρα στο επόμενο θα πας τι και αν προσπάθησες τικαιαν πάλεψες το ποσο μοχθησες παλάτια έχτισες με μιας τα γκρέμισες στην ανά σφαλεια που ζούμε εγώ και συ τα δόντια σφίξιμο και πάλι απ την αρχη τα παιδικά τα χρόνια φύγανε πετάξανε και παραδεξου ότι οι καιροί αλλάξανε μήπως ζήτησα πολα στη ζωή να μου τα δώσει σοποιον στέρησε τη γνώση και να φιλο να τον νιωσει ειναι καμένο δάσος τα δύο δέντρα που στάθηκαν με μια ελπίδα ότι τα όνειρά ίσως δε χαθηκαν