7jaar is dit al bezig Met een depressie ren ik door het leven Ze zeggen luister ik zeg wacht even Het kan me niks meer schele Nog even dan ga ik naar beneden Ja beneden ... de ingang van de hel Daar hoor ik thuis daar voel ik me bekend Laat mezelf in vlammen opgaan En mama laat alsjeblief geen traan Je jongen heeft zen best gedaan Maar het leven is niet gegaan hoe het hoort te gaan... Die dingen maken men hoofd moe... Geluk en liefde dat zijn de dingen die me dood doen.. Omdat ik het niet hebben kan Voel mezelf verlamd want ik kan niks doen tegen de pijn De pijn in mij die groter wordt Hoe langer ik wacht des te slechter ik kom.. Weet niet eens wie ik ben ...ik kijk en de spiegel en zeg wie is deze vent... Men gedachten vermoorden me En waar was jij was je bij mij of hoorde je me Dacht het niet dus zeg ook niet ik versta je verdriet JULLIE WETEN NIKS HET LEVEN IS EEN BITCH KAN HET NIMEER AAN IK MOET NU GAAN LAAT ME GEWOON GAAN ... Of wil je me laten lijden Me blijven pushen en me laten strijden. Dat deed ik in de vroegere tijden.. De tijden dat ze real waren Dat ze je niet backstabben als ze zien dat je het gaat maken   Die vrienden die er voor je waren zitten nu achter je rug te haten Toch kom je het te weten Maar ze kunnen niet meer breken want wat al gebroken is zal niet meer helen....