จะเรียงคำพูด​คำจา​ ให้มันเป็นบทกลอน ที่เปรียบเสมือนศร ปักตรงกลางหทัย ไม่ว่าจะอยู่หน จะคลาไคลไปให้ถึง สุดท้ายนั่งคิดคนึง ด้วยประหนึ่งของหัวใจ การกระทำและวาจา อาจไม่สระสรวย ดั่งชายในนิมิต ที่ปะหมัดและปะมวย ได้แต่รำพึงรำพัน ว่าได้เจ้ามาครอง ถึงเจ้าจะมาหลายคนที่หมายใจหมายปอง มหาสุทรยิ่งใหญ่แลแสนกว้าง ก็เปรียบได้กับการเดินทางที่เคว้งคว้าง แต่ข้าก็ยังตามเจ้ามิให้ห่าง จุดหมายปลายทางก็คงไม่อ้างว้างเท่าใด ทุกวันก็ได้พร่ำเพ้อ ภาวนา ขอให้ใจที่ร้อนรน จงเป็นสุขอุรา ถึงข้าไม่รวยเงินทองขอให้เจ้าอย่าถือสา รักของข้าที่มีให้นั้นยิ่งใหญ่กว่านภา