توام مث من نمیتونی برگردی توام مث من دچار سر دردی توام مث من نا مفهوم شعرات برای اونایی که نچشیدن درداتو یعنی همه تو مال منو من مال تو رو پ براچی شعر میگی دنبالش نرو بگو شعر میگم تا که خودم خالی شم قلمم اینجا پیشم مونده و حفضه تک‌تک دردامو تو نمیفهمی اون که خودش مینویسه حرفامو اگر که گفتم قلمت ارزشی نداره بگو قلم یه اسبه که روح روش سواره تو به روحم بی هرمتی کردی پس قبل این که بباره دوباره چشام مینویسم «مینویسم تا جایی که بشه تا وقتی حس کنم با ارزشه حرفام تا وقتی حس کنم دردی توی سینمه تا وقتی بشینه قلم تو دستام» تا وقتی بشینه قلم تو دستام مینوسم پ ا کسی باکی ندارم تا وقتی باک قلم پره سعی میکنم شاکی نباشم رنگی تره دنیا وقتی قلم مینویسه از چگونه بخشیدنم