قرار بود خاطره ها برن تماموش الان مونده تودلامون هنو موزیکای ده هشتاد چه سختیا کشیدیم کسی مارو ندید بهترین رفیقی که داشتیم تنهایی بود وقتی میرفتی مدرسه باید نمراتت بالامیبود وقتی میگفتن بیا پاتخته دوست داشتی پاهات بشکنه ازاینکه زایه نشی جلو رفیقا میرفتی پا تخه مثه یه الاف بیکار از اینکه نمی تونستی خرید کنی تنهایی از اینکه همیشه گرفتار بودی قفس ازاینکه وقتی بابا از سرکار میاد میکردیش بغل همه یه دورانی یه رفقایی داشتن که از جون براشون مهم تر بودن الان که دیده هشتاد نیست کسی حتی بغلت نمیکنه حتی داداشیت به خدا خستم دهی هشتاد کاش دیگه برنگردن خا طرات اون روزا یه موشک میساختیم پرتش میکردیم به هوا پرواز ولی نمیرفت بالا تر ارزوهام الان دیگه اونقدر بزرگ شدیم که یادمون رفته قدیما اره میخوردیم یخمک بیستی زود پامیشدبن به بانه درس ولی بود بازی همش صدای اشغالی نیاد ماردت از اونور می‌گفت قرا دراینده این بشی برای اینکه ثابت کنی این نمیشه میخوندیم درس اخرشم نرسیدم به هیچ جایی با در سو مشق دیگه جایی نداشتی بشی ولو بهترین راه اینبود که بزنی به خواب خودتو توخلوت خودت فحش میدای جهانو بعدم که نمره کمی شدی میگفتن نمی خونی درس وقتیم که بالا میشیدی مگفتن افرین مرد خونه برات بودش مثه زندون دوست داشتی فرار کنی بزنی یه دل بیابون از خودمون ساختیم یه جنگجو از بیستی دیده بودیم جومونگ وعمو