bildiğim tek bir yol var orası da pek karanlık abi pek daraldım da gök yüzüne anlatamadım sırtımda ki yaralar kabuk tutmuyor bu nesile ayak uyduramıyorum sanki 2015 yılında kalmışım yandık ta; sesimizi çıkarmadık yalnızda indirebilirim şükür ki o kancıkları çok şükür maddiyatla coşmayacak kadar akıllıyız semtler farklı olsada ritimle yanyanız bir gün atacağız karanlığımızda acabellamızı belki şeytanı yanımıza alıpta takılırız şu anda planlarım arasında uslanmak yok deli olmalısın kancık devirde güçlü kalmalı susarak yaşacağıma kendi gırtlağımı kopartırım sokaklarım dile gelsede anlatsa acı anılarımı aslında o kadar da yoktur yobazlığım paramız azken yoldaki itler bile bakmazdı yüzümüze pek çok kez tek kaldık sokakta dayak yiyerek sertleşince birde ağlamayı red edince uykuların nedensizce kesilince 2.kişiliğin de psikoloğa gitmeyi de kâbul etmeyince istemsizce uzaklaşıyorsun normallikten Gözümün önünde bi kare siyah Ötenkinde renkler soluyor değişiyor evren Savaşın ortasında kalp sevgi isterke Beyinle çatışmalar başladığında ben tek kalıpta sulanıyorum Bir anda bütün çabalar çok anlamsız gibi geliyor sakinleşip inzivaya çekiliyorum vaktimi okuyarak geçirmek istiyorum ortamda kendimi kanıtlamaya ihtiyaç duymuyorum bu yüzden sessiz kalmayı tercih ediyorum öfkemin kaynağı arıyorum ararken de kendimi kaybediyorum bazen ruhla beyin ters düşüyor o anda ben kendimi karanlıkta buluyorum şeytan başını omzuma yaslayıp ta nasıl olcak bu işler diyipte ağlıyor ölümünün yaklaştığını hissediyorsan kendini yak o kancıklar cesedinden bile faydalanmasın Başlamadan biten hikayelerimiz oldu bizim her seferin bu yüzden güzel anılarımız biriktiremedik Cebimdeki ufak bir çakmağın ateşiyle ısınmıyor Ellerim Tutuyor manik depresiflik denen illet öfke kuşatıyor üzüntünün topraklarını ağlayabilmek istiyorum Eski günlerdeki gibi Sarının yanında kızıl beyaz ve b gök mavisiyim Daha iyi olurdu sen gelseydin Ses verseydin Sevseydin felan işte Daha iyi biri olurdum yanlışlarım ders verseydi öğrencilerini dövmeye meğilli Bir öğretmen gibi öfkeliyim Kıyamam,onları sözlerim örselermiş Aşk için yol katedecek pesimistlermiş Boş işlere daha çok saygı duyan bir topuma ağır gelir karanlığa maruz kalan beyinler Ulu Tengriye kavuşunca kazandık deyip te sevincem korkutuyor beni hiç birşey istemediğim bu saatler Konular sapıyor noyan yazamıyor aşka dair şiirlere Keşke gücüm olsada onlara özgürlük getirsem Keşke keşke deme alışkanlığını terk edebilsem Dünyevi zevkler tat verse de eğlensem işte vakit geldi kalemi çekip alıyor elimden o iblis ani öfkelerimin nedeni düşmanlarım değil en sevdiklerim gereksizleri eleyin tek kalmaktan çekinmeyin nefret güçlendiyor manik depresifi yine ani öfkelerim yersizce geliverdi boşluğa doğru bi küfür savurup ta rahatlatayordım beynimi artık oda yetersiz şeytan fısıldıyor bu saatlerde acilen sözlerimiz eyleme dökmeli sığındığın şeyleri postallarımızla yok edipte ulaşacağız asil yıldızlarımıza Kut gelecek bir gün yerin çağın kağanı ulu tengriden bulaşmadan onlara karışıpta insan kalabalıklarına güzel gözlü sosyopat ilgi odağı olmaktan sıkılmış yürüyüşü ve saçları herkesten farklı #Geltatlım elimde oynadığım bıçağım sana bir hikaye anlatacak şu karanlıkta kan damlamalı diye yalvarıyor iblis kes onun gırtlağını en mutlu anında farklı alemlerde ki dostlarımızdan top sakallı barış arayışında ki hippilere selam var iyice odaklan bak şekil alacak o karartılar