Yazdığım hər misrada sənə məxsus sətrim var Aldığım hər nəfəsdə özünə məxsus ətrin var Öz dəstixəttin var sevgidən çox yazmasam belə Hörmətin qalmasa bele nə də olsa xətrin var Əslində sevgi yaxşı şeydi görüb bilənə qədər Yatmırsa bilənə qədər bilməliydi dirənə gərəy Gözlər danışır dil də susur onda dilə nə gərəy? Axtardı tapmadığını başqasından dilənə gərəy Bəlkə də dəxli yoxdu bir o qədər fərqi yoxdu Yəgin ele bilir ki bu oğlanın dərdi yoxdu Getdi və gəldi yoxdu inammıram həyqi yoxdu Halbuki söz vermişdiy xətrinə dəydi yoxdu Mən aya baxanda anlamışdım bele sevməy nədi Gözlərim kor olanda başa düşdüm görməy nədi Sevgidə ölməy nədi bir fikirləş gör neyledin Sən heç bilirsənki hə yaşayarkən ölmək nədi Günəşin soyuqluğuna öyrəşməyib ay ağladı Mən gördüm bayaqları günəş göydə sayağladı Mən baxa bilmirəm sənin titriyir əl-ayağların Səbəbsə göydən yerə düşən ulduzumu ayağladın Təsəvvür elə ki bu iki ağılsızın nağlı olsun Oğlum olsun evimiz olsun iki otağlı olsun Mən inammıram ki bunnan sonra onun ağlı olsun Sənsiz də yaşayaram burda nə var ki sağlıq olsun Yoxluğun üstümə yağır göydən elə bil xeyli bürkü Qanında qəhbəliy varsa düzəltməy qeyri mümkün Və nəqədər o kirlənmiş gözəlliyinlə özüvü öysən də Get sikdir hara gedirsən get gözümə görsənmə