işte yine akşamüstünün 5 i Hastalıklı bi lâvuk uyku sersemi dolanıyor ortalıklarda ruh gibi Bak diyor bu 7.kuşatman Yinede Çıkamassın bu boşluktan Küçümseyerek bakıyor bana tavanımdan Beynimin yarısında ki o şeytan Boğuşuyorum üzerimde ki saçma kalıplarla Şu sıralar durgunum biraz çıkmak istemiyorum odamdan yıldızlara erişmeliyim iyice solmadan bu kaygılar kuşatırken beynimi bide aklım takılıyor nerden çıktı bu ani duygu değişimi saniyeler geçtikçe peşinden geliyor alektisitimi akışına bırakmak en iyisi derim en iyi tezden gebereyim desem de korkuyorum sevdiklerim üzülmesin üzülüp içime atıpta biriktiyorum eskide kalan bazı olayları geçmişte ki Senin geçmiş dediğin ne ki İyilik kavramını linç edilmiş bu siktiğimin akşamüstüsü boşluğa sürüklüyor beni aniden başım dönüyor tavırlarım değişiyor istemsizce her şeyden nefret ediyorum kırık kalbimi saklıyorum ayıp gibi psikopat bir şey içmemiş ama sarhoş gibi hoş geliyor bana istemsizce onlarin iğrenç dediği şeyler ve durmadan düşünüyorum acı çeken fani ruhların sesleri kulaklarimda çınlıyor uyuyamıyorum çevremde hep ölüler dolanıyor akşamüstünün boşluğundan kurtulamıyorum korkuyorum beynimde ki bu karanlıktan ve değişen ani kararlardan bu yaralardan güç toplayıpta ayakta kalıyorum gece oluyor yatağıma yatıpta halime şükür ediyorum bir anda iki tane asker beliripte postallarıyla gırtlağıma bastıyor nefes alamıyorum neyi bekliyorsun hâla diyorlar sesimi çıkaramıyorum gözümden yaş akıyor ışınlanıyorum bir anda bir yeşil şelalenin dibine huzur buluyor hastalıklı ruhum ömür boyu burda kalsam diye düşünürken biranda yeniden buluyorum kendimi savaş yerinde talan olmuş bir şehrin içinde keşke kabus olsa bu gördüklerim de keşke diyerek kaybettim sanki kendimi hiphop anlatasın kinimi derdimi şeytan diyor onlar seni gerçekten sevdi mi nefret her zaman gösteriyor acı gerçekleri biliyorum bu beynime iyi gelir üzgün olsam da hep sinirliyim bu boşluk benim yeni yerim bu karanlık mezarlık mest ediyor beynimi onlara küfür ettim de günaha girdiğime değdi mi Tengim ne kusur işledim de bana hâla kut vermedin tut kendini ağlama sakın der aynanın karşısında ki içimi dökemediğim için birikiyor bir tarafım da hep dertlerim bir gün bu boşluğa hükmetmek hedeflerim aşşaladım boşluktayken çiçekleri pişman değilim sokak köpekleri bana düşman değil ama yinede korkupta havlıyorlar beni görünce çünkü yanımda hep kötü ruhlar azrail beni boşluktan kurtar bayılana kadar içmek istiyorum ama buna gerek yok uykusuzluktan kafam hep güzel gibi bağırıpta haykırsam rahata erer miyim onların umursuzca sözleri kalbimi deler mi biz de onları bir gün sever miyiz pek sanmıyorum insanlar beni pek sarmıyor istemsizce tek kalmam istiyorum Gece gibi asil ve sonsuz bu boşluktan kurtulamıyorum acaba kimin ahını ödüyorum iyi birisi olmak olmak istiyorum 9 ile noyan engel oluyor onları hem çok seviyorum hem tiksiniyorum 1 kaç haftalığına da olsa hiphopla içimi döküpte boşluktan kaçabiliyorum bizde yaşıyoruz işte bi şekilde sürükleniyorum #Boşlukta7 istemsizce