از غروب یروز سرد.من دیگه خستم.ازغروب یروز سرد .نمیشه سردم.از غروب یروز سرد.من دیگه رفتم.ازغروب یروز سرد.پراز دردم.رفتم .خستم.بارمو بستم.کوله به دستم.نمیشه سردم.هنوزم هستم.اشکام دردم.قلبم تندتر میزنه هردم.دستای سردم.پاهای خستم.منو ببخشید.بهشما بد کردم.حتی به خودمم رحم نکردم.خستم خستم خسته تر ازشما.هستم هستم هنوز سرپا.خسته از اینکه ادم بده منه.خسته از حرفای پشت سرم.خسته از اینهمه داستان تکراری.خسته از رفیقای سرکاری.میگم به خودم هی بروجلو اگه به خودت هنوز باورداری.خستم از تولدای تنهایی.خسته از سرگردونی وجدایی.خسته از تمام چیزای خوب که من ندارم ولی تو داری.اینو خوندم واسه تمام ادما .که میگن هنر قشنگ دادا.تنهایی سرگردونی جدایی نه رفیق داری نه اشنایی هنر همینه رسوایی تنها چیزی که داری ایمانه که باورش داری