شدی عینهو مار افعی و هرکی میاد سمتت میگزی همه رفتن تنها شدی تازه حالیت شده خیلی بی کسی   ماهم یه روز آرزو داشتیم بالا بریم زود از نردبون اما سقوط کردیم خیلی زود کسی مطلع نشد از دردمون اونا که تابع قانونن و حقشون چپ و راست ضایع میشه من به چشم خودم دیدم که ماه پشت ابر قایم میشه مردم اینجا عادت دارن سریع همدیگرو بکشن پایین این همه آدم به جایی نرسیدن خوب لابد یکیشم ماییم ( قلبم غلافه تو سینه بله نمیخوام هیچ آشنایی ای منو به دوستی ببره من هیچ کسو باور ندارم همه گرگن تو پوستین بره اون که ادعاش میشه روشن فکره مغزش از همه پوسیده تره کدوم چشمی منتظرمه تن لشمو از اینجا کجا ببرم کاغذامو خراشیدم با قلم ولی خودم ازشون مچاله ترم کیه دست ما رو بگیره بگه غم نخور مشکلا رفع میشه حکایت گرسنه ای شدم که مار میخوره تا یه افعی شه ) یه سری میان یه سری میرن به توپم چی همگی میگن مرامو تو حقشون تموم کردم خودم شدم قصه ی ناتمام بیخودی نیست نمیجوشم با کسی چون متنفر از این آدمام حتی با خون هم سیراب نمیشن آدم خوبا زیاد نمیشن با کمبود بدا حرفام زیاد نمیشن با کلمات