Już się nie boję się, stoję na nogach mocno Patrzę w przyszłość, przed siebie zmierzam prosto Nie będą w stanie mnie powstrzymać żadne przeciwności Świat w którym tkwię, stał się dla mnie obcy Jestem jak ładunek, tylko trzeba mnie zapalić Kiedy w końcu eksploduję, nie zatrzymam się za nic Gotowy na walkę, idę odważnie z wiarą w siebie Nie chcę już nikogo, sam sobie jestem sterem Prowadzi mnie światło, więc nie lękam się już mroku Byłem uwięziony w piekle, nigdy nie trafię tam znowu Podążam własną drogą, z której więcej już nie zejdę Teraz wiem to na pewno, zaprowadzi mnie tam gdzie chcę Krzykiem duszy zagłuszę każdą ciszę Wiem jak to zrobić, zbyt długo musiałem milczeć Postawię na piedestale to co jest dla mnie ważne Usłyszysz tam mój głos, w nim całego siebie zawrę Tak jak jedna strona nie znaczy wiele w książce To gdy je poskładasz razem stają się mocne Tak i ja po kawałku buduje swoją historię I już się nie zatrzymam dopóki jej nie skończę Jestem kreatorem życia trzymającym w ręku pióro Gdy pojawi się okazja złapię mocno ją, oburącz Jestem bardzo uważny, nic mi nie więcej ucieknie Wiem, że czasem z małych rzeczy zrodzą się te wielkie Wreszcie wiem kim jestem pościągałem wszystkie maski Nie zmieniam już przekazu, nie próbuję go ubarwić Nie koloryzuję życia choć świat jest pełen fałszu Obserwuję go ukradkiem pełen zdrowego dystansu I choć wszedłem na szlak, który ostro pnie się w górę Widzę wreszcie cel na szczycie, wiem, że dosięgnąć go muszę Potrzebuję na nim stanąć aby strawić ogień w sobie I choć droga niebezpieczna kroczyć nią się już nie boję Już się nie boję się, stoję na nogach mocno Patrzę w przyszłość, przed siebie zmierzam prosto Nie będą w stanie mnie powstrzymać żadne przeciwności Świat w którym tkwię, stał się dla mnie obcy