Hastane de başlayan, mezarlıkta biter Apartman boşluğuna düşen hüzünler Kışları derbeder, yazları keyfekeder Hikayen yok, unutuldu tüm düşler   Korkunç olan ölüm mü yalnızlık mı? Yoksa normal olan mı? Son söz kararlılığındayım Yok oluşlarım Ben sosyal bir zanlıyım Kibri bir sabah yaktım Değilim büyük anlamların adamı Parlak yıldızların yanında sönük kalıntıları Boşlukların en koyusu, ne mutluluk ne de acı kırıntıları Sıkıntıların en şımarığı tasasızlık Buna verdiğim isim yaşamın tatsızlığı Belki çaresi bir süpernova patlaması Bir kader sahnesi, usul usul yol alması Bence ikisi de değil sorunun temel taşı İç kargaşanın aslı Bilinmezliğin kaygısıyla koydum duvarları Bir gece hepsini yıktım Yürek soğuması Kudretin kendini tanıyışın Gücünü cesaretinden alır Kalmadık yarım, tüm benliğimle tamamladım Pencerenin önüne geliyorsam, sevginin saflığı Ehemmiyeti yüksek ölülerle konuşmalarımın Belki birini veya bir şeyi arıyorum, Varoluşsal davranış Manevi açlık Ruhun şadı Derinden sorguların bırak kalsın Zaten kısacık hayatın