اغاز قصه ی اول سر پایین بودم جز بچه های سر پایین اومدم تو جامعه دیدم کلی داد گاه دردو مرضو حق خوری با ۱۳ سال سن شدم خفت حاجی ولی نبودش تهه جیبم مفت داشی یارو دید هیچی ندارم کمکم کرد یاد داد یه جاهایی باید لاشی باشی اینجا رسم داریم همه لوتی مشتین خاکی باشی هم خونیو کشتین پرچم بالاس میرن هی قربونه هم همه ایرانی ترک کرد یاکه رشتین دارن هوایه همدیگیرو پشته هم دارن دوایه همدیگرو قرص یا هرچ دارنه سواده بالا شهری ولی خاکی چون برعکسه نا برده رنج میرسه گنج اینجا احترام میزارع بزرگه محل حتی به کوچیکه وقتی بلند میشه سه تا قربونی میشه جلو پاش این جوابه لوتیشه یا حق تتوشه ادیداس هودیشه دستمال نی یه لنگ همیشه تو قوطیشه چاقوشم برنده نی واس خودیا صب تا شب تو خیابون پیه روزیشه میکشه سنگین تعصبو داشیاشو بپا نشی درگیر باش توم بهتره بیا داشی قاطی ماشو بجا سیگار دنبال کار هر روز با امیده بیشترو سر بالا تیز ترو سر بالایش نرو پله پله میرسی تهش ولی با رنج شک کن به اونی که رسیدع بش بی سختی الان واس تو لذت داره نه؟