რამდენჯერაც დავიბადე იმდენჯერ გამიმართლა, მე სალომე შემხვდა რადგან ლომი ვიყავ ნაღდი მართლა, შენისთანა მზე გოგონა საძებარი არის სანთლად, ის სანთელი მე მეჭირა დაგინახე გაჩირაღდნდა თითქოს გული დაიშალა გამიღიმე მერე აღდგა, სამყარო არია, გაგიცანი და დალაგდა, უშენობამ დამაბნელა, პაემანზე კი განათდა, ლამის სულ ერთად ვიყავით, სიყვარული გაასმაგდა, ჩვენში ვეღარ დაეტია და მარიტა დაიბადა , სიყვარული კამფეტია, არ ჭამოთ გაგვინმარტა, თუ მაისმა იმაისა აირევა აქ ვინ მარტად, ფქვილი და ფეტვი ერთია, თუ კი არ მთავრდება კარგად, ეს ზღაპარი გაგრძელდება უსასრულოდ არა წამად, თუ კი სადმე შენ შეგხვდები, ყველა ჯვარი ღირდა ამად მაგრამ მე დავამთავრებ ჩემი თავის მჯერა რადგან, წუთისოფლის ოხერ მთავრებს, აღვვგვი პირსა მიწისაგან, ახვრებს ლახვრებს არ მოვაკლებ, რო შეწყვიტონ ფიქრი ავი, მათ ქარიშხალი ჩაძირვთ, ჩვენს ნავს კოცნის ცის ნიავი, დრო გავა და გამოჩნდება, დაფარული განძი, თავფარაველ ჭაბუკს, ტყვილად ემუქრება ვიღაც ბანძი, ყველა ანძას გადავტეხავთ, რომ უკვდვი იყოს ჯვარი, ამ მაგიით შორს ვერ წავა ტექნოკრატიული მაგი, შენი აზრით რად არ მოკლა, ღვთის მხედველმა იგიმ მაგი, სიმაღლიდან სულ ერთია, ყველა ჩინი ყველა რანგი, მწვერვალი კი გოლგოთაა, გზად შეგხვდება ბევრი ბანგი, გზად შეგხვდება დაბრკოლება, ვინც ჩერდება ყველა კვდება, არ გიშველის რკინის ფარი, როცა მწვერვალზეა ჯვარი, თუ ბოლომდ გაეკრები, იცოდე რომ მალე ღდგები, ათასჯერ იბადები და ათსმეერთედ კვდები, არ იდარდო რადგან ისევ ისევ ისე გაღვივდები როცა ისევ გავღვივდები, ვიცი კვლავ მომაგონდები, ტურადაც რომ დავიბადო სალომესთვის გავლომდები, დაგინახავ დავბნელდები გამიღიმებ გავთენდები, ისევ გოლგოთას გავივლი, აღვდგები და არ მოვკვდები,