_មនុស្សគ្រប់រូបគ្មាននាក់ណាល្អគ្រប់ដប់ តែងមាននាក់ស្រលាញ់ តែងមាននាក់ស្អប់ កេីតរស់ហេីយស្លាប់ វារឿងធម្មតា គ្មានអ្វីប្រឆាំងព្រេាះនេះជាវាសនា _ពេលខ្លះធ្វេីត្រូវពេលខ្លះធ្វេីខុស គេចង់គិតអីអេាយគេគិតទៅចុះ ទេាះយេីងពន្យល់ក៏គេមិនខ្វល់. ក្នុងកែងភ្នែកគេយេីងជាកាកសំណល់ _ធ្វេីត្រូវ១០០ម្ដង. មិនស្មាលធ្វេីខុសតែម្ដង ធ្វេីល្អច្រេីនម្ដង. មិនស្មាលអាក្រក់តែម្ដង ខុសតែបន្តិច គេគិតចង់ចាំ. គេបំភ្លេចរឿងទាំងអស់ដែល ខំសាងរាប់ឆ្នាំ _ដេីរលេីផ្លូវមួយដ៏សែនស្ងប់ស្ងាត់ គ្មាននាក់ណាក្បែរមានតែវិបត ជីវិតពេលនេះដូចរស់នៅម្នាក់ឯង. រសាត់អណ្ដែតហាក់ដូចជា ផ្សែង _ដល់ចំនុចនេះហាក់ដូចវេនា. ខ្វល់ភាពកក់ក្ដៅខ្ញុំកំពុងរងា ផ្លូវដេីរមួយនេះខ្ញុំជានាក់រេីស ខ្ញុំព្រមទទួលព្រេាះគ្មាន ជម្រេីស ខ្ញុំតែម្នាក់. មិនអាចតម្រូវមឋនុស្សច្រេីននាក់ មិនអាចបង្ខំអេាយគេជឿជាក់ បាលគេចង់ស្អប់ជារឿងរបស់គេ. មិនអាចបង្ខិតបង្ខំបានទេ :_ដឹងហេីយលឺហេីយ តែនៅសាក ទេាះថ្ងៃមុនត្រូវជួបរឿងលំបាក បាលខ្ញុំមិនដេីរ ពិតកំសាក មិនស្ដាយក្រេាយទេាះត្រូវតេាក យាក _ខ្ញុំនាក់សាង ខ្ញុំនាក់ទទួល តាមផលកម្មមិនអាចប្រែប្រួល ខ្ញុំពេញចិត្តនិងទទួល. ទេាះបីដេកស្លាប់រឺដេីរដួល ពេលខ្ញុំក្បែរគ្មាននាក់ណាខ្វល់ ថ្ងៃមួយមកដល់សូមកុំសេាកស្ដាយ ខ្ញុំចេញទៅ ផ្លូវដែលឆ្ងាយ មិនអាចត្រឡប់រឺវិលវិញឡេីយ _ពេលខ្ញុំក្បែរមានតែនាក់ជេស្ដី. មានតែនាក់ជិះជាន់ទាំងប្រុសទាំស្រី ដាក់កុំនៀមដាក់សម្ពៀព អេាយខ្ញុំទល់ច្រកលេងចង់រស់ទៀត ឲ _ខ្ញុំបាក់ទឹកចិត្តគ្មាននាក់ណាដឹង ពេលខ្ញុំនិយាយមានតែនាក់ខឹង ខ្ញុំអស់កម្លាំង ខ្ញុំអស់សង្ឃឹម គ្មានអ្វីពឹងពាក់ គ្មាននាក់ទីពឹង _ពេលចង់ធ្វេីអីធ្វេីតែម្នាក់ឯង. និយាយក្នុងចិត្តមិនអាចប្រាប់នាក់ផ្សេង នាក់ដែលនៅជិតគឺមានតែភ្លេង ដែលអាចកំដរអេាយឆាប់ចូលគេង _ចង់សំរាក មួយរយៈ នៅម្នាក់ឯងស្ងៀមស្ងាត់លួចលាក់ ប៉ុន្នឹងបានហេីយ វាគ្រប់គ្រាន់ហេីយ មិនចង់រស់នៅរងទុក្ខទៀតឡេីយ។