U kulib keladi. U yig‘lay olmas. Qo‘lini ko‘ksiga qo‘yar. Qo‘li qon. Menga uqtiradi: "Do‘stim, qo‘rqma, bas, Bu — shafaq! Ko‘ksimda otayapti tong". U kulib ketadi. Tong ota olmas, U — saxiy. Dunyoga beradi jonni. Do‘stim, savolim bor, qaytgin bir nafas, Do‘st, ne qilay quyosh ko‘milgan tongni? II Qayga borayapsan, muncha shoshmasang? Mashriqda miltirab sochdingu ziyo, Bag‘rimga nuringni to‘yib bosmasdan Mag‘ribda qizarding va bo‘lding ado. Yo‘ldan qoldirmayman... Do‘sti devona, Baribir to‘xtashga yetmagay sabring. Axir, mening yo‘lim yaqin — ishxona, Sening yo‘ling olis — kelajak sari... Men shunday yaraldim: Sumbatim egri, Gullarim qalblarga solmas hayajon. Mevamga hech kimning tushmagan mehri, Bargim — chumoliga bo‘lmas soyabon. Alvido! Men endi maqsadga yetdim, Bog‘doshlar, so‘ng yo‘lga kuzating, qani... Men o‘tin bo‘lgani uzlatga ketdim, Men ketdim, do‘stlarim, olov bo‘lgani! Menam banda, xudoyimdan bir nur so‘rab yuribman, Atrofim loy, men qalbimni gulga o‘rab yuribman. Do‘st-u yor ko‘p, lek baribir azal qonun bittadir: O‘z boshimga yoqqan qorni o‘zim kurab yuribman.   Ehtimolki, zohirimga tog‘lik bermish xudoyim, Oh, netayki, yuragimni dog‘lik bermish xudoyim. Ayturlarki: siz bir tog‘siz, g‘amlar sizga kor qilmas, Bilmaslarki, ich-ichimdan nurab-nurab yuribman Bilmay qoldim, o‘z umridan bezorlikmi tiriklik, Yo shunchaki bir o‘yinmi, bekorlikmi tiriklik. El koriga yarayman deb qo‘lga qalam tutgandim, Bu ne zamon, o‘z korimga o‘zim yarab yuribman.   Munofiqlar ichra qolib ketgan toshman, ehtimol, Qiblasini topolmayin qolgan boshman, ehtimol. Tilimdagi tilovatni qushlar olib ketdilar, Ne baxt, bugun xudoyimni dilga joylab yuribman.   Bir umrida bir gullashga zoriqqan daraxtdekman! Bahorini kutaverib, zerikkan daraxtdekman! Bir paytlar ajal manim yo‘lim poylab yurardi, Ne tong, bugun ajal yo‘lin o‘zim poylab yuribman.   Bir umrida bir gullashga zoriqqan daraxtdekman…