دیدمش تنها کنار معرکه تک دلی افتاده بودی بر زمین گفتمش از جا چرا افتاده ای گفت باشد حزن و اندوهی حزین گفتمش چندین و چندین این مکان گفت باشم روز و‌سالی در همین گفتمش از این چه رویی ای دلا گفت چون دشمن بباشد در کمین آن همه عاشق برایش بود وی عشق پوشالی نمودش این‌چنین آنچنان مبهوت گشتم در خودم تا ببینم چیست عشق بی قرین ناگه آمد از وجودم این صدا این همان قلب خودت باشد غمین