بالامو باز میکنم عین پرنده ها به شوق پرواز مسیرم اسمونه ولی پروازو نمیاد یادم قفس واسه آب دونه اینو من نمیخوام آدم مرده تموم امیدم من بیدار یا که خوابم خالی از بردو پر از سقوط بود راهم نوای غمگین برخورد باد با میله های زندان میده ذوق رفتنو طی میکنیم این مسیرو با هم نشونت میدم با گریه هام اوج خنده رو