تو یه نطفه ی نابه هنگامی از کی کمک بخوایم خدا خوابه انگاری آدما مثل هم روزا مثل هم گمم نمیدونم کجا قصه ام نمیدونی هدفت چیه از زندگی واسه پول جونتو کف دستت بگیر هیچکسم نمیپرسه بدبخت چته من و عمری که سرعتش بیشتر از جته دنبال کارم با کفش آهنی به خانومم میگم اگه شب شه باهمیم حالم از آینده به هم میخوره گذشته میاد منو لهم میکنه شایدم همه حرفام واسه الکله مستی میتونه همه دردا رو حل کنه حرفامو روی کاغذ زدم تگری شعرامو گوش بده اگر پکری آدم معمولی تریبونش کجاست کلی حرفو نزدم چون که نبودن مجاز من که با حرفات مغزم گرفته خارش واسه پایان میگم بزن به افتخارش ( چرا کسی نیست از ما بگه از ما که کاملا معمولی هستیم از ما که آدم مطرحی نیستیم و جلو مشکلاتمون شدیم تسلیم ما که جز اکثریتیم پس چرا کسی به ما نمیپردازه آدما این همه سختی میکشن که در نهایت بمیرن تازه )