کل زندگیمون مثه یه حادثست همه ادمای دورمون شبیه به مار دو سر یه زبون سرخ و ی سر سبز یه سر سنگین بخاطر پیک‌تویه دست فلسفی ترین حرفات واسم زر مفته خیرا هم میگردن دنبال چک و سفتع همه درد و غصع ها میبارع رو سرمون از همه جا خوردم حتی زمینو زمانو آسمون همه فکر میکنن عاشق شدن سادست وقتی دلو میدن میفهمن زندگیشونو باختن دلم مرگ میخواد مقصرش تویی درد و غصه هام مقصرش تویی اگ میکشم سیگار مقصرش تویی اگ‌دل نمیدم ب کار مقصرش تویی حرف کسیو‌گوش‌نمیدم مقصرش تویی همه میگن شدم عصبی مقصرش تویی دلم خونه و آتیشه خسته شدم اصن دوست ، دارم ولی چ فایدع دورم ازت میخندم تا نبینه مادرم غممو نباید میدیدم اشک ریختن پدرمو دلم فقط میخواد ی سقف و آرامش خونوادم داشته باشن فقط آسایش دوست دارم خواهرم بدون ترس بکنه آرایش بره بیرون بدون فکر ب چیزی با نامزدش این همه درس خوندیمو اینیم آخرش وای به حال اونی میکنه اشتباه مارو تکرارش ضربان قلبم مثه خط کشیه جاده صافع تا اخرش باهاتم با اینکع میدونم جدایی سهم ماعه تو کشوری داره عمرمون میگذرع ک فقط وعده میدنو، ظلم حاکمه وقتیم اعتراض کنی با اسلحه میان مقابلت چشمتو که باز کنی میبینی آیندمون شده مصادرع ادعا میکنیم که عاشق صلحیم ولی با کل دنیاهم دشمنیم تو مسجدا میگن دستونو مشت کنین به همه دنیا یه بار مرگ بدین جوونامون از نبود آرامش میکنن خود کشیو خود زنی همه میگن ول کنین برین از این مملکت چی میگی حاجی جایی واسه رفتن نی اینجا ایرانمع توش نفس میکشم شبای شهرمو به صدتا خاک غربت نمیدم حس میکنم داره قلبم میخوره ترک حتی عشقمم ولم کرد اینم به درک وقتی میدن الکی قول موندن یاد بگیر عاشق نشی اصلا صلح جنگ آتیش آب خاک باد هم وطنانم هر روز زیر آوار من تلاش میکنم برا ایرانی آباد هدفم کنسرته تو سالن تعاتر مالی آباد