دو تا پا تو میزدی رو سنگ سرما آتیش کشیدی تو جنگ سرما کشیدی با چه قوسی موهات دستتو پا کوبیدی شیشه خونه ها شکست تویی خنده به جنگ موی دماغ خونه ها عطسه سنگ پا کوبیدی با چشای بسته چه رقصی رو خورده شیشه های شکسته میکردی فصل باد واقعیت در آغوش گرفته بودم یالتو تو با فشار رقصیدی توی باد سیال و رقصیدم پشت رقص سیال تو از تراس خونه های قصه نامه ای رقص کنون از دست های زنی مضطرب رها شد مثل دستمال و کاغذا و ساقه ای زرد ما رقصنده های ارکست واقعیت رقص می‌شدیم و رقص می شدی تو تو چادر سیاه شب غرق میشدی با موج خروشان تیرگی مقابل من آروم می افتادی توی ساحل من من با تو دیدم که مرگ پس میکشه یه مغروق چطور بازم نفس می کشه من آری به زندگی رو با تو فهمیدم اینکه این بار سنگین رو سرسخت میکشهتو که میدونستی وجود تو ترک درداست ♫♪ تو که میدونستی نبود تو مرگ فرداست ولی‌ آروم آروم زیر بارون داغون ♫♪ قدم میزنم و تو شادی با اون یارو سرا پا گوش بودم وقتی‌ که تو داشتی حرفی‌ ♫♪ حالا که بهت نیاز دارم گذاشتی رفتی‌؟ باشه، منم میذارم رگ این گردن ♫♪ که رفتم و دیگه پیشت برنمیگردم ولی‌ روزی رو میبینم که یارت سیره ♫♪ از تو با یکی‌ دیگه از کنارت میره به هر دستی‌ که بدی میگیری از همون دست ♫♪ این نفرین من نیست بازی زمونست اون می‌خواد که دل تو با حرفهاش خواب شه ♫♪ صبر کن بذار یه کمی‌ یخ هاش آب شه وقتی‌ می‌فهمی چه کسی‌ پشت روبنده ♫♪ که به احساست بزنه یه مشت کوبنده ما هر كارى كرديم اَخ بود ، هر جايى بدبين اَخمو ما لخت خوابيدم حتى اگه ، هوا طوفانى يخ بود هَمَش قاطى رفوزه ها ميشيم تجديدى از خوب ما دنيامون چه بى‌رحم بود ، هركى خوب بود ميرفت زود هَمَش پُرِه استرس هم آبجوى اسمى هم دود درساى تِستى مردود ، نقشاى زندگى فقط طرح‌هاى مشكى كمبود درداى عشقی هم توم يه حرفاى زشتى هم موند نميبينم ديگه من حتى بهشتى از دور هَمَش تاريكى هِى درد ، مگه خُب داريم اِنقد همه چى قفل و منم ميزنم خاكى مِنبَعد چِقَد بَده خدايى ، كه اِنقده از همه لحاظ اَزَم جدايى الآن بايد دوتايى ، يه جاهايى بوديم اَصَن نَفَهمى كجايى ، تيريپ خَلسه و كُمايى تو مَنى مَن شُمايى ، دنيا رو دريا ميكرديم ميشُديم هر دو ماهى ، امّا موندى سَرِ دو راهىخنده داره جدا میبینمت حتی بسته باشه چشمم از نگاه عشقم داره باز میباره بچگانه نفرت سهم ما نوشتش اونشب گفتم من آتیشم توام مثه خاک همیشه با بدی میشه قاطی حس پاک همیشه درد واسه اونکه ضعیفه میاد سیاهی ام قشنگه خب سلیقه میخواد تو قشنگی من ته بی ریخت ♪♩ اونکه صبحا واسم قهوه میریخت الان دستشه جام زهره آماده ی بریدن از رو بام شهره اینجا آخرین نقطه ی زمینه آخرین حرفت قول بده همینه بد این نی راه واسه برگشت شایدم نبودیم ما واسه هم پ میگیره دلم همیشه چند بار در ماه فکر کنم طاقت نیارم دیگه من لا دردا تاثیر گذار نبوده واسه من حرف هات اما الان خودمم یه گوشه ای توو سرما تنها دلم مثل پاییزه، برگاش میریزه وقتی به این فکر میکنه این عشق فرداش چی میشه لابد گزینه بهتری گذاشت جلو پا پیشت بی تو به این فکر نکردی دلم یه آتیشه کاشکی بدنمو میبستی زیرِ تیر یا که خر خرمو میبردی زیرِ تیغ بی تو بی معناست واسه من زندگی ببین قلبِ کوچیک من شد اسیر کی باشه خوب بلد بودی چطور تو آزارم بدی از این به بعد هر جا دوست داری خب آزادی بری مطمئنم از غم دوریش پُر مرضی دلم باید همه حرف هامو بدونِ هیچ غرضی بگم توو هر جمعی میرفتی میشدی عوضیِ جمع منم میتونستم مثل تو خب یه عوضی بشم واسه هر چیز با ارزشی آره باس هزینه کرد ولی هزینه یِ من نبودِ تو بود از این به بعد بدترین قسمتِ عشق ، خیانته شاید به همین اندازه بوده تو لیاقتت جفتمون میدونیم توو رابطمون چیا بده ولی نتونستم من کنار بیام با این عادتت #ارتش