سوخت تصویر باورم تو عمق نگاه فقر دود شد پا ورق جوهر قلم تو هر سطر پودر شد استخونم تو اتاقکی به نام قبر رود شد اشک بی رمق چشمای ترس شدم شهرک بی نام نشون خاک شده زیر دامنه ی شوم تخریب شده به دست باد زمستون اره سوختن فقط بوده عاملشو پیچیده تر از قبل شده پازلشو چقدر مونده بگو حد فاصلشو هنوزم فکرم گیر اون سانحست این خوبم گفتنام یه بهانست جا شده تو قلبم درد دها نصل این خنده هام بدون یه بهانست گرفتم محکم دستای مرگو بی تردید توی مشتام وقتی دیگه نیستم واسه دیدن فردای عمرم مشتاق