افتادم توو چاه و همون جا رو آب و جارو کشیدم ، کی میتونست بره جلو بهتر از من اینا که اسم بردی همه مثِ پسرمن ببینم اینا زمان شروع ما کجا بودن؟ حالا تیکه میندازن واسه ما شاه غلام شدن اینا توو وان حموم خونشون ناخدا بودن دُم در آوردن واسه ما ناقلا شدن این همه سال کارو بینم کی دید؟ اینا میخوان بگم این زیرزمین اینم کلید؟ میکروفون توو دست تو یعنی اتم دست داعش بهتره که این کلید بمونه دست صاحبش نظر تو خودجوشه سالم نیست بو میده کد روشه منو نقد نکن از خودتون مایه بذارین صد تومنی پاره های لای هزاری همین مونده اینا برام تِز بدن فقط بهت این رو لای پرانتز بگم ما خیلی کارا کردیم نگفتیم که ریا نشه این روزا قضاوت هر کی أ رو قیافشه واسه من این قصه ها عادیه همه قاضی شدن، این استعداد ذاتیه بری میگن فرار کرد وطن فروش اگه بمونی هم میگن یارو اطلاعاتیه زنده باد حاشیه ، تو مغزش چیاست یارو آدم حساب کار دستش میاد کار درستو میکنی میگن قصدش ریاست کاری هم نکنی میگن قلبش سیاست من کارم غمگینه ، چون بارم سنگینه کمبود گذشته هام فقط با رپ تأمینه وقتی زوار زندگیم داره راحت در میره اون لحظست که خودکارم با کاغذ وَر میره من رپ نکردم رو شکم سیری واسه کَل کَل و بچه بازی یه کم پیریم اون هم قابل احترامه ، حاصل استعداده چون حرف خاصی تووش نیست فاقد اعتباره