โลกนี้สุดแสนจะกว้างไกล เส้นชัยที่ได้วาดฝันระยะทางอีกยาวไกล อุปสรรคขวากหนามมากมาย ใม่เคยคิดถอดใจจะเดินตามทางที่ฝันแล้วไปไห้ถึงเส้นใจ บ้างครั้งเหน็ดเหนือยท้อใจ พอนึกถึงคนที่บ้านก็เหมือนยาสมานแผลใจ บรรเทาร่องรอยฟกช้ำข้างใน หล่อหลอมเป็นกำลังใจไห้มีแรงลุกสู้ต่อไป ในค่ำคืนนี้ผมยังคงทำเหมือนอย่างที่เคยเก็บทุกความรู้แล้วบันทุกจนสว่างเลย อยากไห้มีความสำคัญในทุกๆคำที่ร้องเอ่ยใม่ใช่เขียเพื่อผ่านพ้นแต่ความหมายมันไม่ได้เลย เป็นเด็กบ้านนอกคนนึงที่ใฝ่ฝันเป็นศิลปินแต่สิ่งแวดล้อมรอบทุกอย่างมันไม่มีใครไห้พึ่งพิง โชคดีที่มีโซเชียลเหมือนเปิดโอกาสไห้กันจริงๆ ผมเลยเริ่มลงมือทำไม่ปล่อยเวลาไห้มันผ่านทิ้ง ชีวิตที่มึงใ่ฝันจันเป็นอย่างใรกุไม่สนใจเพราะทางที่กุนั้นได้วาดคือคนข้าวหลังภูมิใจ ถึงแม้มันอาจใม่ง่ายต้องเหน็ดเหนื่ออีกเพียงแค่ไหน แต่ขอสันยาจะทำทุกอย่างทุกหนทางไห้สุดใจ และในทุกค่ำคืนผมยังคงทำเหมือนเดิมอย่างที่เอ่ยมา เก็บทุกความรู้สึกแล้วเอาไปลงที่ปลายปากกา พอบีชบรรเลงฟิลลิ่งเก่าก็เปล่งขึ้นมาไหลไปตามอารมแต่ละ ช่วงเวลา