بعید میدونم ببینم بعدِ چهلو مِعدم و گِرو دادم برا تِلو بذا تالاریا وایسن صفِ جلو عشق است زیرزمینی های اهلِ دلو تجدیدیِ ادبیات بلده شعرو بابام شیفت وایستاد بخره دِوو برا ما ذوق داشت نوشابه بغل چلو تلویزیون کلوپ خاموش سرِ یه ربع عقده هامو دوس دارم چون * گشادمو تنگ کرد بُرد روو صندلیِ اتوبوس خوابم چون دیدم توو زندگیم خدا تا کم و کسر هست عشق می‌کردم میگفتن وایسا دمِ دفتر مدیر هر روز چون