چه فازه سنگینی همه چی سفید سیاهه چیزی رنگی نی بازم منو یه جسم لشو بی حال دوباره رنگه پوسته شده کچه دیوار وای انقد کشیدم که نمیگیره خندم با چشمام قفلم به این آتیشه رو فندک یه اتاق تاریک با بوی دود گاهی چه بخت گندی داری تو جیب خالی نگو که هستیم رنگ مشابه من یه عمره رو صورتم خنده قاچاقه من مردم پسر یه عقدم که سر تا پای مسیرو همیشه خوردم به سنگ اگه که مردم حلال کنید اما آره تا الان ساختم ولی الان بریدم از خودم از همه از میزه محکمه از فکره فرداها که روی مغ میدونی من مصر رو گفته های پیشم دشمنای ما دلیل افت ما نمیشن خفته های دیشب حالا بیدار ترینن همه در ها قفل بود من از دیوار پریدم ببین دستم این قصه ها رو مینویسه میگه با یه خودکار که عین تیغ تیزه اینه که مینویسه دیگه از کینه ای که پیره ولی به سمت پیشرفت سینه خیز میره صدامو داری؟ یاس مینویسه میگه هی با خودکاری عین تیغ تیزه اینه که مینویسه دیگه از کینه ای که پیره هی به سمت پیشرفت سینه خیز میره رحمت به اون کسی که پشتمه تو بشمار لعنت به اون کسی که دشمنه تو بشمار رپ نردبون رشدمه تو چشمام و مقصد که توی مشتمه به اجبار و هستم تو شوک روز های قدیمو ولی هنوزم میکنم شکر اوستای کریمو هنوز کلمه ها رو مینویسم با صداقت چون یه لحظه واستا بینم انگار صدا قطع شد