Aww....တစ်ခါတစ်ခါ စကား​မပြောတဲ့ လောကကြီးကိုပဲ ဖက်တွယ်ချင်နေမိတော့မယ် ဘုရားသခင်က ကျနော့်အတွက်ဆို ဘယ်တော့မှ မျက်နှာသာ မပေးခဲ့ဘူး...ကံတရားကြီးက ရက်စက်တယ်... ကျနော်တန်ဖိုးထားတဲ့သူတေက ကျနော့်စိတ်ကို အသေသတ် တယ်...ဘဝယ် ဒိတစ်ခုတော့ ကံကောင်းခြင်းလက်ဆောင်လို့ ကျနော်ထင်ပီး ပြောမပြတတ်လောက်အောင် ဝမ်းသာပျော် ရွှင်ခဲ့ဖူးတယ်... ဒါမယ့် အတုယောင်ပဲ ဖြစ်နေခဲ့ပြန်တယ်... တစ်ချို့တေ ပြောကြတယ်...မုန်တိုင်းတေပီးရင် လေပြေတေ လာမှာပါတဲ့...ဒါမယ့်..ဒါမယ့် ကျနော့်အတွက်တော့... မုန်တိုင်းတေ ပီးရင် လာမှာက လေပြေလေး ဖြစ်မနေခဲ့ဘူး လေပြင်းတေသာ ဆက်လက်တိုက်ခိုက်နေခဲ့တယ်... ကျနော့မယ် ကျနော့မယ် အားအင်တေ မရှိတော့ဘူးဗျ... ကျနော် ဘလိုဆက်ပီး အသက်ဆက်ရှင်ရမလဲ... အားလုံးက ဘာလို့ ဟန်ဆောင်ကောင်းကြတာလဲ ကျနော်ကပဲ တုံးလွန်း အ လွန်းတာလား... ကျနော်အားလုံးကို မုန်းတယ်ဗျာ... အကုန်လုံးက အလိမ်အညာတေ ကြည့်ပဲ... ကျနော်...ဘယ်သူမှ...မရှိတဲ့...ဟိုးအဝေးဆုံး တစ်နေရာကို ပြေးထွက်သွားလိုက်ချင်တယ်... ကျနော်တစ်ယောက်တည်း...ဟိုးကောင်းကင်ကြီးပေါ်က အဖြူရောင် တိမ်စလေးတေကို အဖော်ပြုလို့...ကျနော့ရင်ထဲမှာ မြိုသိပ်ထားခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းရာတေ လူတေ မသိအောင် ကြိတ်ပီး ငိုရတဲ့အကြောင်းအရာတေ အားလုံးကိုရင်ဖွင့်ပီး ပြောပြချင်တယ် ကျနော့ရင်ကြီး ကွဲနေပီဗျာ...ကျနော် ကျနော့ရင်ဘက်ထဲမှာ စုတ်ပြတ်သတ်နေပီဗျ... အဲ့တာ ခင်များ သိလား???? လူတေက ခင်များ မဖြူစင်ကြဘူးဗျ... အဲ့ကြောင့်လဲ ကျနော် ခင်များကို...အဖော်ပြုနေရတာ... ကျနော့ကို ကျနော့ကို ခင်များရဲ့ ထာဝရ မိတ်ဆွေ အဖြစ် သတ်မှတ်ပေးပါဗျာ... ကျနော့်ရင်ကြီးကွဲပီး ကျနော်အသက်ထွက်သွားထိ တိုင်အောင် ကျနော် ခင်များကို ရင်ဖွင့်သွားပါရစေ..