හිත පාරං නැත වාරත් සිය පාරක් එක ගානක් දුක ආවත් ගුටි කෑවත් පිටු පාලත් පව් තිබ්බත් සැර දඩු මුගුරු වලින් කෑවත් අත පය දාලා ගියත් දැං මාවත් හද වැඩනම් පන ඇතිනම් නැවතුම් නෑ කකුලෙන් මගෙ ඇද්දත් කාටද නැත්තෙනං වැටෙන්න පශ්න තනිකර තිබ්බෙම හිතන්න උශ්න හිරි වැටෙන්න ආවනං ප්‍රශ්න කලින්ම් සූදානම ජය ගැම්ම හදෙ ලාඩං ගැසු වාරත් නැත්තෙ නැ පාඩං ඇත බෝමත් මේ පාරෙත් බර ගානක් නොපෙනී නිකමට හදවත මරලත් රට නයනං අපෙ වැරදිත් ඉගනුම නෑ අපනයනෙට උගතුන් රටෙ පිරිසත් අවංක ගැම්මක් දුන්නානම් අපි නැත බර උසුලං පරක්කු නෑ බං අපි හිතුවොත් කරන්න බැරි නෑ කිසිදා රජකම් වෙනසක් හෙව්වොත් පුලුවං බං ලැබීම හෙව්වොත් පමනයි කාටත් අපි නෑ බං දන කුවෙරුන් පිටිපස්සෙන් ඇත රටක්ම කන උං මේ දර්මෙන් බැට කන උං අනුකම්පා කරලම හිත පැසසුම් මට දැංන හොද ගෙත්තම් වගේම කරන්න පුලුවන් මල්දම් දුක හාදුත් දෙන අයුරුත් මතකයෙ තබන්න එයි ප්‍රිය හාදුත්