တစ်ရက်ပီးတစ်ရက် အချိန်တွေ အချိန်တွေ သာကုန်လာခဲ့တယ်... တစ်ရက်ထပ်တစ်ရက် ငါတို့ရဲ့ အသက်တွေ သာကြီးပြင်းလာခဲ့ရတယ်... ခုချိန်ထိ ငါတို့တွေ လမ်းမပေါ်လေလွင့်နေတုန်း ဘဝဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ခုထိဘာမှန်းမသိ ယောင်နေတုန်းပဲ... အသက်တွေသာ တစ်ဖြည်းဖြည်းကြီးလာခဲ့တယ် ခုချိန်ထိ ဘဝရဲ့ အဓိပ္ပါယ် ဘာလို့မသိတာလဲ ဘယ်လိုပုံစံ ဘယ်လိုမျိုးတေ ဖြစ်နေပါစေ မျက်စောင်းထိုးနေသော ပတ်ဝန်းကျင်ကို မကြည့်ကာပဲ အရွယ်လေးက လက်တောက်လောက်ကို ပလက်ဖောင်းဘေးမှာ weed ကပြဲသေးတယ်... အတတ်ကောင်းတေတတ် တတ် အဖွဲ့လိုက်စုပီး ရန်တေဖြစ်ရင် လက်စောင်းတွေ ထက်ထက် ထက် အလုပ်အကိုင်က မရှိ လမ်းမပေါ်မှာ လေလွင့် အခြေမြစ် မရှိတဲ့ကောင်လို့ ပြောနေလဲ စောက်ဂရုမစိုက်ပါ ဖြစ်သလိုသာနေရင်း Aww ညက တစ်ဖြည်းဖြည်း မှောင်ချိန်မှာတော့ ဘဝက တစ်ဖြည်းဖြည်း အရောင်မှိန်လာတယ် ငါဘဝ ပေတေစွာနဲ့ နေခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေ ခနခန တွေဝေလာတယ် ချောင်ကျတဲ့နေရာတေမှာ အသီးတေ၃တယ် မြင်တဲ့သူတိုင်း နှာခေါင်းတေ ရှုံ ့လို့ ရှောင်သွားလေကြ... ခုမှ နောင်တတွေ ရပီ တစ်ကယ်တမ်းတော့ အမှောင်ညတေက ရက်စက်ပီးတော့ ခါးသီးတယ်... မင်းဖာသာ ပြဲပီးမှောက်နေလဲ ဘယ်ကောင်မှ လာမကြည့်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်တေကို သင်ခန်းစာယူပီးတော့ နာကျဥ္းလှည့်...ကမ္ဘာမြေကြီးလဲ ငါတို့လိုကောင်တေကို ထမ်းထားရတာလေးနေလောက်ပီ နဲနဲလောက်တော့ အားနာကြမရ် ဘုရားစာမရပဲ ဒူးထောက်ပီးတော့ လက်အုပ်ချီနေလို့ အများက စလဲ ကိုယ်ရဲ့အမှားကို ပြုပြင်ပီးတော့ လိမ်လိမ်မာမာနေ သွားရင် ဘဝက လှတယ် Yeah!!