ζουμε σε μια εποχη, που οσοι μιλανε ζητανε την χλιδή. τζαμπα μαγκες, τατου παντου, και δανεικες Φεράρι στανταρ αλλουνου. πουλανε μόστρα με χρυσα ρολόγια, καδενες μαϊμου και αν τους δεις τι πινουν, στανταρ χεμο με ΝΟΥΝΟΥ. ο κοσμος πειναει , ψαχνει δουλειά αλλα τι τους νοιάζει, βολεμενα αυτιά. σε ξενες πλατες , απο μπαμπά καβάτζες , με ετοιμα σπιτια, αμαξια και χαρτζιλικια καθημερινά, μαγκας δεν εισαι αλλα στανταρ κυρά. για ξυπνα στις 6 να βγεις στον αγώνα και να κανεις να δεις τους φίλους και την παρεα εναν αιώνα. δεν λεω χρειάζονται και αυτα, αλλα αν δεν εχεις παλευεις γερά. γενιες παππουδων και μπαμπαδων μας φεραν εδω, να ζεις για να δουλευεις και παλι μηδεν ρευστό. τζαμπα χρόνια χαμενα, αντι να τα ζουμε περναν και μενα. τζαμπα τα λεω, τζαμπα τα ακούτε αφου στις 6 παλι για δουλεια τραβιουνται. καπου εδω να κλεισω θελω, γιατι ο χρονος εγινε χρημα και δυστυχως παει και αυτο χαμένο. σαλουτ