ببین تبر زدم به تن آرزوهام من یه جوونم اما جوونی ناکام من یه جوونم اما پیره دلم زیاد ازخوشیا هیچ کدومش سمت من نمیاد من یه باغم یه باغی که شده زود خزون میکروفون به دست میخونم با یه جیگر خون دنیا نداره واسه من آب و رنگی وقتی فقیر باشی همیشه دلتنگی وقتی داری تو دلت هوس خانواده میشکنه دلت حتی با لبخندی ساده کیه که بشینه به پای حرفای دلم همه حاصلی دارن ولی من بی حاصلم از بچگی بودم من بچه ی کار توی روزمم بودم انگار تو شب تار واسه یه لقمه نون فقط سگ دو زدم من بد نیستم ولی باهمه بدم ! وقتی بچه ها میرفتن مدرسه من میکردم مردمو وسوسه تا که بخرن ازم فقط یه شاخه گل فقط فکر سیری بودم به من نگو تو خل منتظر بودم که بشه چراغ قرمز دعا میکردم ماشینا نرن هرگز تا که شاید ازم یه چیزی بخرن راه میرفتم وقتی جون نداشت بدن وقتی میخوابیدن همه روی تخت خواب ماها از بچگی همه بودیم کارتن خواب همه بی کس همه یه بی پناه همه بی گناه ولی غرق گناه ! آخه چه میشه کرد با خواست تقدیر وقتی بستنمون به تیر هفتیر وقتی تیر مشکلات خورد به بدنمون وقتی غریب بودیم توی وطنمون وقتی بچه بودیم کارکردیم جای بازی حالا بزرگ شدیم بازم نیستیم راضی چون که یه فقیر همیشه همون فقیره در بهترین حالت فقط میتونه نمیره دسترنج کارش تن زندشه تن رنجوری که همیشه گشنشه وقتی خسته باشه دیگه جسم و روحت تمام مشکلات واسه ی تو تو قد کوهه (اگه شدم  یه گرگ بیابونی چون که هستم یه بچه خیابونی اگه شیرینی برای من مثل زهره اگه لبخند همیشه با لبام قهره اگه از حرف زدن  لب ندوختم چون میخوام بگم کم نسوختم ) همش راه رفتم یه عمری پرسه زدم دست به کاری که دل تو میترسه زدم هرکاری کردم واسه یه لقمه نون همه خستگیام تو این خیابون موند وقتی لم دادین شماها کنج خونه اینجا یه نفر به فکر حفظ جونه وقتی میبینین شما فیلمی غمگین من بازیگرشم با یه غم سنگین تنم شکسته بارها زیر غم زندگی کردم با یه حس مبهم نبوده سایه ی پدر بالاسرم کسی دست نزده به  چشمای ترم مادری شبا واسم قصه نخوند خدا شیطونم مثل من از خودش نروند خدایا خودت برس به فریادم درسته خیابونیم اما هستم آدم همه لحظه ها میگذره سخت به من نیافته التیام هیچوقت زخم من (اگه شدم  یه گرگ بیابونی چون که هستم یه بچه خیابونی اگه شیرینی برای من مثل زهره اگه لبخند همیشه با لبام قهره اگه از حرف زدن  لب ندوختم چون میخوام بگم کم نسوختم )