رفتن بعضی ادما یه تحول تو زندگی ایجاد میکنه ک هم خوبه هم بد مث رفتن تو ک قلبمو شکوند ولی فهمیدم ب کسی نباید دیک اعتماد کرد حتی خودت خودش خودم با اینکه رفتی مردم ولی دیگ قسم خوردم ک عاشق نشم و میمونم پای قولم رفتی ولی عشقت موند تا همین دیروزم هست بود ولی دیگ قیدتو منم عین تو بدم هعی منمو ی موزل و و درد یه مش خاطره بد ک دیک رفتن تو قبر این حسش غم نیس حسش درده تو مغزم غوغا مثل. جنگه این روزگار چقد بده پر از خشمه کرد منو پر غم دلم شکسته ولی دارم کلی حرف ک میگم اون جرا رفت د چرا رفت یهویی رفت غمش جریان داره انگا هست توی رگ سرم داره درد چشام شده مث ابر قلبم شده سرد مث گوله های برف سفت عین سنگ (منم دلم میخاد ی بار دیگ ازش بخام دلیل بیاره ک چرا رفت منی ک کردم دنیاشو مث قصر ولی اتیشم زدو دلمو شکست میگفت نبود کارم از رو قصد ولی این حرفو زد از رو ترس نفس حبس چشم بستس پام خستس زبون امادع فحش شده دستام گرهه اماده مشت شده اما قلبم درست مرده نمیزارع خالی کنم این عقده ذهنم میزنه غر هی ) رفت دیگ برنشگت اصلا دیگ فک نکرد و رفت فک کردن ب اون مسقرس از قسط بهم تکس میده ک مث قبل شم تا بیام بیرونو از جلوش رد شم یا ک بخاطرش با خدای خودم بد شم یا اینکه اخلاقم مثل سگ ش ولی تمیخام بد شم خب برو برو تا داغم اصلا من نامردم تو خوبی واقعا ده برو منم کاری دیگ باتو ندارم کاش قبل رفتنت گوش میدادی ولی بدون این اخرین حرفمه تو این رابطه کسی ک شکست قلبمه من همونی نبودم ک به همه میگفتی مردمه رفتی از غرات راخت شدم ولی خیلی ناراخت شدم